Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

«Ο μικρός που θέλει να γίνει αυτοκράτορας»

Αυτοκράτορας - Ανδρείκελο των αμερικανών και των ισραηλινών.
 
Δεν τα λέει όλα ο "λογογράφος του Τσίπρα" του αδίστακτου, ατάραχου νονού της ελληνικής νύχτας που υποδύεται τον πρωθυπουργό. Και κυρίως δε μας λέει ποιός και πώς τον προώθησε στη θέση του λογογράφου του τσίπρα (αν και ο "γάτος των Ιμαλαϊων", το στέλεχος του ΔΟΛ, αποδείχτηκε πανταχού παρών σε όλη την πορεία προώθησης του "μικρού" στην πρωθυπουργία). Καρφώνει πάντως ο "λογογράφος" τις πιό ανώδυνες πτυχές της δράσης του ανδρείκελου για να υπενθυμίσει προς όλες τις πλευρές πως ξέρει πολλά αλλά ... δεν μιλάει. (Τουλάχιστον προς το παρόν).

Πηγή Άρθρου : anemosanatropis.blogspot.gr























Mε ένα κείμενό του πραγματικό «χειμαρρο» ο πρώην λογογράφος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κατά την περίοδο 2011-2012 και αρθρογράφος στο «Βήμα» Παύλος Παπαδόπουλος αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές για την πορεία του Αλ. Τσίπρα, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πως «ξεκίνησε από μια ταράτσα στη Θράκη πριν από δέκα χρόνια έφτασε να σχεδιάζει τη μετάλλαξη του πολιτεύματος και τη μονιμοποίηση της Αριστεράς στην εξουσία».Αναλυτικά το κείμενο του κ. Παπαδόπουλου στο «Bήμα»:


«Θα τους ταράξω στις εκλογές και στα δημοψηφίσματα όπως έκανε ο Τσάβες» είπε ο Ελλην Ηγεμών («Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» τον έχουν αποκαλέσει ορισμένοι υπερόπτες αντίπαλοί του…). Η εκμυστήρευση έγινε πολύ πριν από το δημοψήφισμα του Brexit, πριν ακόμη και από το ελληνικό δημοψήφισμα, στην αρχή της πρωθυπουργίας του, σε έναν εξ απορρήτων συνομιλητή του. «Να προσέξεις γιατί άλλο είναι τα σώβρακα και άλλο οι γραβάτες…» ήταν η απάντηση που εισέπραξε. Ο συνομιλητής του εκκολαπτόμενου εξουσιαστή ήθελε με αυτή την παραστατική παρομοίωση να μεταδώσει το μήνυμα ότι ο «τσαβισμός» δύσκολα εισάγεται αυτούσιος από τη Βενεζουέλα στην Ελλάδα. Ο γελαστός ηγεμών όμως, ακολουθώντας το παράδειγμα του καθεστώτος Τσάβες (και Μαδούρο…), δεν γνωρίζει από γραβάτες και έτσι μάλλον δεν πτοείται από τέτοιες προειδοποιήσεις. Περίπου την ίδια εποχή που έγινε αυτός ο διάλογος εξελισσόταν η διαπραγμάτευση-περίγελος με βάση τη θεωρία της σύγκρουσης της χώρας με τον τοίχο (!), την οποία είχε αναπτύξει μια… ελληνική θεότητα των «ψυχιατρικών οικονομικών» που το επώνυμό της περιέχει (ίσως όχι τυχαία…) σαφή αναφορά στην ύπαρξη των UFO.

Καθώς λοιπόν τον χειμώνα και την άνοιξη του 2015 προχωρούσε η συσσώρευση εθνικής ζημίας (σύμφωνα με την πρόσφατη εκτίμηση Ρέγκλινγκ…) ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από την εξαέρωση των συσσωρευμένων θυσιών πέντε ετών και τη διαγραφή των προσδοκώμενων κερδών των δύο επόμενων (δηλαδή μιλάμε για 10.000 ευρώ για κάθε πολίτη…), ο νεοφώτιστος ηγέτης, στο περιθώριο μιας σύσκεψης στο γραφείο του, ευρισκόμενος σε εξουσιαστική αταραξία, εκμυστηρεύθηκε σε κορυφαίο υπουργό του.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Είναι η Ευρώπη καταδικασμένη, από υποτέλεια στην Ουάσιγκτον; του Paul Craig Roberts




















Πηγή : teleytaiaexodos.blogspot.gr

Είναι η Ευρώπη καταδικασμένη στην υποτέλεια για χάρη της Ουάσιγκτον;

Επιμέλεια Μετάφρασης  ο Γιώργος του Κλικ
 
"Ένα δαχτυλίδι για να κυβερνήσει τα πάντα... και στο σκοτάδι να τα δέσει"
JRR Tolkien, Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών
 
29 Ιουλίου 2016 "Information Clearing House"
 
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα να κατακτηθεί η Ευρώπη, όχι από το Βερολίνο, αλλά από την Ουάσιγκτον.
 
Η κατάκτηση ήταν βέβαιη αλλά όχι “μια κι έξω”. Η κατάκτηση της Ευρώπης εκ μέρους της Ουάσιγκτον προέκυψε 1) από το Σχέδιο Μάρσαλ, 2) από τον φόβο για τον Κόκκινο Στρατό του Στάλιν που έκανε την Ευρώπη να εξαρτάται από την προστασία της Ουάσιγκτον, υποτάσσοντας τους στρατιωτικούς της Ευρώπης στην Ουάσιγκτον και στο ΝΑΤΟ, 3) από την αντικατάσταση της βρετανικής λίρας ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος με το δολάριο ΗΠΑ, και 4) από την μακρά διαδικασία της υποταγής της κυριαρχίας των επιμέρους ευρωπαϊκών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ΕΕ ήταν μια πρωτοβουλία της CIA που εφάρμοσε η Ουάσιγκτον προκειμένου να ελέγχει όλη την Ευρώπη δια μέσου μόνο μίας, μη υπόλογης στους λαούς, κυβέρνησης.
 
Με λίγες εξαιρέσεις, κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο, η ένταξη στην ΕΕ σήμαινε επίσης την απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας. Δεδομένου ότι μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένα όργανο της ΕΕ, μπορεί να δημιουργήσει ευρώ, οι χώρες αυτές, τόσο ανόητες ώστε να αποδεχθούν το ευρώ ως νόμισμά τους, δεν έχουν πλέον τη δύναμη να δημιουργήσουν δικό τους χρήμα, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού.